13 Aralık 2012 Perşembe

Yakıştıramıyorum Sana Ölümü




Bu şiirimi bi arkadaşımın hikayesinden etkilenerek yazmıştım umarım beğenirsiniz. ve çok beğendiği içinde bu hobilere başlamadan resimlemiştim. :) 


Yok oluşlar kahrediyor insanı 
Neye baksam neye elimi atsam sen
Her şeyin içinde, 
Gördüklerimde, göreceklerimde,
Gökyüzünün en karanlık halinde, 
Çocukların gülümsemesinde,
İçimdeki boşlukta, 
Yine sen varsın sen…



Canımı acıtmazdı belki amansız gidişin 
Yüreğimden vurmazdı hiçbir şey 
Sen
Yürüdüğüm yol 
İçtiğim su 
Soluduğum hava
Yokluğundan bu yana
Ben
Ağlıyorum hala !


Ne zaman gelecek diye beklemiyorum artık 
Tren istasyonlarında…
Ruhumun içini yakan bağırışlarında yükselmiyor 
Şu karanlık odamda…


Yakıştıramıyorum sana ölümü 
Bu şehir 
Hiç unutturmuyor senli geçen dünümü… 
Bir ipe asmak istiyorum 
Yaşadığım ve gördüğümü
Yüreğimde gizlenen 
Yaralarım var benim bir sürü


Yakıştıramıyorum sana ölümü 
Sen gittin 
Ben bittim
Bir başkası alamaz sana ait gönlümü
Bu yazılanlar
Amansız gidişlerin ardından yazılan bir öykü




Birgül Afşn







2 yorum:

  1. Cooook guzel ifade etmissin duygularini. yuregine saglik.
    Fotograflarla da ayri bir guzel olmus

    YanıtlaSil